Paluch sztywny – metody leczenia operacyjnego

Leczenie operacyjne palucha sztywnego zależy od zaawansowania zmian, dolegliwości bólowych i aktywności pacjenta. Sprawdź, jakie są możliwe dostępne metody.

Zastosowanie metod operacyjnych w leczenie palucha sztywnego

Paluch sztywny jest jedną z najczęstszych chorób zwyrodnieniowych stawów, w tym przypadku stawu śródstopno-paliczkowego, rozwijającą się u osób powyżej 50. roku życia. W jego wyniku powstaje ograniczenie zgięcia grzbietowego stawu, a także ból, obrzęk i stan zapalny w jego okolicy. Paluch sztywny może być przyczyną przeszłego urazu lub kilku mikrourazów, zwłaszcza w przypadku sportowców. Jego istotą są zmiany zwyrodnieniowe, które mogą doprowadzić do powstania wyrośli kostnych (osteofitów) na krawędziach powierzchni stawowych. W bardziej zaawansowanych przypadkach palucha sztywnego konieczne jest zastosowane leczenia operacyjnego.

Leczenie operacyjne przy małych zmianach

Zastosowanie określonej metody operacyjnej jest uzależnione od kilku czynników, m.in. stopnia zaawansowania palucha sztywnego, wieku pacjenta, a także poziomu jego aktywności oraz trybu życia – wymienia specjalista z Poradni Chorób Stopy.

Przy najmniej zaawansowanych zmianach wykorzystuje się oczyszczenie stawu, które polega na usunięciu osteofitów i przerośniętej błony maziowej. W takich przypadkach stosuje się także cheilektomię, podczas której usuwa się fragment grzbietowej części głowy I kości śródstopia wraz z osteofitami, co sprawia, że ból się zmniejsza i poprawia się zakres ruchomości.

Rodzaje osteotomii

Metodą leczenia operacyjnego, którą wykonuje się w przypadkach bardziej zaawansowanych, jest osteotomia. Wyróżniamy jej dwa rodzaje – osteotomię I kości śródstopia oraz osteotomię paliczka podstawnego palucha. Pierwsza polega na skróceniu I kości śródstopia, którego efektem jest rozluźnienie stawu, złagodzenie bólu i poprawa ruchomości. W przypadku drugiej metody wykonuje się wycięcie fragmentu kostnego z grzbietowej części paliczka podstawnego palucha oraz zagięcie paliczka ku górze.

Gdy zmiany są zaawansowane…

W najbardziej zaawansowanych stadiach choroby stosuje się najczęściej artrodezę (usztywnienie) stawu MTP I, podczas której usunięte zostają resztki chrząstki stawowej ze stawu, a następnie paluch oraz I kość śródstopia zostają złączone przy pomocy płytki i wkrętów. W wyniku operacji następuje zrost kostny w obrębie wcześniej występującego stawu, który jest od tej pory sztywny, ale niebolesny. Do innych metod leczenia operacyjnego należy endoprotezoplastyka. W jej trakcie wycina się zniszczony staw i zastępuje go sztucznym.

Podczas leczenia operacyjnego palucha sztywnego wykorzystuje się także implant Cartiva w kształcie walca. Jest on wszczepiany w obrębie głowy I kości śródstopia tak, aby wystawał trochę nad zniszczoną powierzchnię stawową i odpychał od niej paluch. Zaletą metody z wykorzystaniem takiego implantu jest możliwość natychmiastowego obciążania stopy.

Po operacji może wystąpić ból i obrzęk stopy, dlatego zalecane jest jej oszczędzanie przez okres od 3 do 12 tygodni – w zależności od rodzaju wykonanej operacji.